de fotograaf
Gijs Possel
SEIZOEN 23/24
de danseres
Tamar Porcelijn studeerde eigentijdse dans aan de Hogeschool voor de Kunst in Amsterdam. Ze ontwikkelde een passie voor de Flamenco en vertrok naar Sevilla waar ze zich 10 jaar lang schoolde en onderdompelde in de Flamenco dans. Inmiddels terug in Nederland heeft ze een eigen dans -school, treedt vaak op op flamenco concerten en op internationale flamenco festvals en doet daarnaast projecten met eigentijdse dans.
​
​
de gitarist
Vicente Santiago groeide op in Spanje als kind van een zigeunerfamilie en was al jong doordrenkt van de Flamenco. Hij begon op zijn 11e gitaar te spelen, schoolde zich verder in de Flamenco stijl en trok later naar Rotterdam om aan het World Music Department van het Conservatorium les te krijgen van grote gitaarmeesters zoals Paco Pena. In wisselende flamenco combinaties treedt Vicente overal in Europa op met als uitvalsbasis Nederland.
Vicente zegt over de Flamenco:
"Flamenco is de essentie van alles dat waar is in zichzel. Alles dat hecht aan authenticiteit en de bron waaruit het ontstaan is. Flamenco is een cultuur, een traditie. Het is passie en techniek, het is een manier van ademen, denken en leven....
​
​
de zangeres
Net als Tamar en Vicente leeft Yota in en met de Flamenco.Van origine Grieks schoolde ze zichzelf in de Flamenco als zangeres, was de oprichtster van een groot flamenco festival en begon op te treden in verschillende combinaties in verschillende Europese landen. Met inmiddels net als Tamar en Vicente haar basis in Nederland.
​
DE GAZA MONOLOGEN
​
hebben we voorlopig uitgesteld
​
Het afgelopen jaar hebben we een literaire 4 mei-herdenking, zoals we die meerdere jaren daarvoor hadden georganiseerd ivm de Linschotense Kunstroute moeten laten schieten. Dit jaar willen we deze bescheiden traditie graag terug oppakken.
​
We hebben in het verleden samengewerkt met theatermakers in Gaza, die een bijzondere theaterpraktijk hebben opgezet voor kinderen en jongeren in de Palestijnse gebieden in Israël. Zo zijn we ook in contact gekomen met een tekst-collage door jongeren over het leven in Gaza vòòr de huidige oorlog maar wel in het licht van het permanent leven onder bezetting en in oorlogsdreiging. We bereiden een selectie van deze levendige, beladen teksten voor en
zullen die voordragen op
zaterdagavond 4 mei ná de herdenkingsbijeenkomst op de Hoge Werf - entree vrij
zondag 12 mei 15.00 uur
LITERAIRE SALON
en opening expositie Eva Romijn
Een achttal schrijvers heeft zich laten inspireren door beeldend werk van de vergeten Linschotense kunstenares Eva Romijn. Zij dragen hun teksten voor, er is gelegenheid om de expositie van tekeningen van Eva te bekijken en natuurlijk is er thee, taart en een glas wijn.
​
​De Linschotense fotograaf Gijs Possel heeft als een kostbare erfenis het tekenwerk van zijn tante Eva bewaard. Wij delen met Gijs de overtuiging dat haar werk te weinig aandacht heeft gehad. Haar tekeningen zijn wonderlijk mooi met hun fijne lijnen, subtiele dromerige beelden vol symboliek en soms ook laaiend en abstract.
​
​Eva Romijn was een geboren en getogen Linschotense (1938-
1986) en groeide op aan de M.A.Reinaldaweg. Vanaf haar tienerjaren raakt deze sensitieve en kunstzinnige vrouw verdwaald in haar persoonlijk leven en in de tijdgeest van die dagen. Ze was te gevoelig voor de wereld van de jaren '50. Ze werd opgenomen in een psychiatrische kliniek, vertrok daarna naar Amsterdam en vond een belangrijk toevluchtsoord in tekenen, schilderen en later ook beeldhouwen. Deze middag is een ode aan Eva en haar werk.
​​
​
DE KUNST VAN HET VERLIEZEN
Velen van ons rouwen om een verlies. Geliefden sterven, gezonde jaren gaan voorbij en ook de periodes dat we onze kinderen om ons heen hadden, dat we van een baan
genoten of er nooit aan dachten dat we zouden kunnen scheiden van onze partner ofvan ons thuisland. In de wetenschap hoe zwaar zo’n opgave kan zijn en met de ervaring dat erover schrijven zoveel opluchting en verlichting kan geven, komt Pauline graag met mensen in contact die daar samen met haar over willen schrijven.
Pauline heeft in allerlei omstandigheden geschreven, op diverse plekken, met jonge en oudere mensen, gezonde en zieke, vakmensen en liefhebbers. Over ons leven en
over wat we ons ook maar kunnen verbeelden over dat leven, over de mensen om ons heen, over onszelf.Dood en verliezen is nooit ver weg in wat zij zelf schrijft en geschreven heeft. Niet opzettelijk, maar omdat het deel is van haar leven en ze gelooft dat de kunst van sterven en verliezen een essentiële kunst is die ons leven verruimt en verrijkt.
De meesten van ons hebben niet geleerd om te verliezen. Soms kunnen we er nietover praten, soms kunnen we er niet over ophouden. Onze eigen stem vinden, een
eigen taal waarin dat wat bij ons rouwen hoort, wordt erkend en gezien, is een zachte en geduldige weg om ons te verzoenen met de pijn.
Gezamenlijk schrijven stimuleert, maakt de stilte en concentratie dieper, verwarmt en relativeert. Het gesprek met onszelf kan een gesprek met anderen worden.
Pauline is geen therapeute, ze is geen psychologe, geen coach, ze wil dit ook niet alsdocente. Als ze al een deskundige is dan is het in het scheppen van een omgeving om
vrijuit te schrijven wat ons beroert, om onszelf een plezier te doen en misschien wat wijzer te worden van onze eigen woorden. En verder is ze even deskundig als wie
dan ook als het gaat om rouw. Ze heeft (ook) familie verloren, vrienden, vertrouwen, gezondheid, herinneringen en ook een keer een koffer... Verliezen, aan de dood of aan
het leven, ze weet ook niet hoe het moet.
Schrijven kan zo'n eenvoudige manier zijn om onszelf en elkaar te helpen met lichter maken wat te zwaar is. Wat we schrijven hoeft nergens heen, het hoeft niets te
worden, we kunnen rustig klungelen en proberen, je kunt er gewoon bij huilen of bij lachen, je bij vervelen of je opgetild voelen en plotseling jezelf of het leven net een
beetje helderder zien. Pauline verheugt zich erop om zelf mee te schrijven en ook af en toe spontane tekst tedelen. Ze weet uit ervaring hoeveel je daar aan kunt hebben.
We beginnen met het organiseren van vier avonden. Bij voldoende belangstelling: eerste bijeenkomst donderdag 7 maart, daarna 21 maart, 4 april en 18 april.
Aankomst 19.45 uur, 20.00 u. beginnen, afronden tussen 22.00 en 22.30 uur.
Je kunt je voor één avond inschrijven, maar ook voor meerdere of voor alle vier.
Er zal een warme kamer zijn, koffie, thee, koekjes en wijn, én inspirerende schrijfimpulsen, aandacht en nieuwsgierigheid. Er is plaats voor zes deelnemers per bijeenkomst. Voorlopig zonder kosten.Aanmelden via mail kan hier maar je kunt Pauline ook bellen op 06 42029752